Uitgelicht: Gastdichter Jako Fennek


zo ook de mens
soms deel ik met het land zijn zwijgen
begraaf mijn hand in klamme grond
bevoel de aarde naar de wond
die in zijn ziel de pijn doet stijgen
begraaf mijn hand in klamme grond
bevoel de aarde naar de wond
die in zijn ziel de pijn doet stijgen
maar hoe ik ook verdriet onteigen
zijn zwijgzaamheid wordt toch terstond
verweer van stilte in verbond
dat in zijn aarde neer wil zijgen
zijn zwijgzaamheid wordt toch terstond
verweer van stilte in verbond
dat in zijn aarde neer wil zijgen
uitbundig grappen is mijn weg
om akkers weer naar lach te leiden
geluk waarin ik weerklank leg
om akkers weer naar lach te leiden
geluk waarin ik weerklank leg
zo zal ik dan het land bevrijden
waarbij ik mij de rust ontzeg
om mij aan deze taak te wijden
waarbij ik mij de rust ontzeg
om mij aan deze taak te wijden
Jako Fennek